دنیس لی هاپر ( ۱۷ می ۱۹۳۶ – ۲۹ می ۲۰۱۰) بازیگر آمریکایی، فیلمساز و هنرمند بود. به عنوان یک مرد جوان، هاپر به بازیگری علاقه مند شد و در نهایت تبدیل به یک دانش آموز از استودیو بازیگر شد. او اولین حضور تلویزیونی خود را در سال 1954 ایجاد کرد و در دو فیلم با نام جیمز دین، شورشی بدون علت (1955) و غول پیکر (1956) ظاهر شد. در طول 10 سال آینده، هاپر به طور مکرر در تلویزیون در نقش مهمان ظاهر شد و تا پایان دهه 1960 نقش های حمایتی در چندین فیلم ایفا کرد. او در Easy Rider (1969) کارگردانی و بازی کرد و در جشنواره فیلم کن برنده جایزه شد و برای جایزه آکادمی برای بهترین فیلمنامه نویس اصلی به عنوان نویسنده همکار نامزد شد. با پرتره خود از قهرمانان ضد فرهنگ بالا بردن انگشتان میانی خود را به ریاکاری های طبقه متوسط، Easy Rider تبدیل به نماد سینمایی 1960s، یک سرود سلولی به آزادی، ماکو bravado و ضد استقرار شورش. منتقد فیلم متی هیز می گوید: «هیچ شخص دیگری بهتر از ایده آلیست از دست رفته در دهه 1960 نسبت به دنیس هاپر نشان نمی دهد.» او قادر به ساخت موفقیت خود برای چندین سال نبود، تا زمانی که نقش برجسته ای در آخرالزمان در حال حاضر (1979) به او توجه کرد. او پس از آن در Rumble Fish (1983) و The Osterman Weekend (1983) ظاهر شد و به رسمیت شناختن انتقادی برای کار خود در Blue مخملی و Hoosiers، با فیلم دوم او را به یک نامزد جایزه آکادمی برای بهترین بازیگر حامی دریافت کرد. او رنگ های سال 1988 را کارگردانی کرد و در سرعت 1994 شرور بازی کرد. کار بعدی هاپر شامل نقش مهمی در سقوط سریال تلویزیونی بود.