Dustin Lee Hoffman (متولد 8 اوت 1937) یک بازیگر و فیلمساز آمریکایی است. او به خاطر تصویرهای متنوع خود از ضدقهرمانان و شخصیت های عاطفی آسیب پذیر شناخته شده است. بازیگر رابرت دنیرو او را به عنوان "یک بازیگر با چهره هر مردی که مظهر دلهره آور انسان بود" توصیف کرد. در سنین جوانی، هافمن می دانست که می خواهد در هنرها تحصیل کند و وارد موسیقی لس آنجلس شود؛ بعدها تصمیم گرفت به بازیگری برود که برای آن در Pasadena Playhouse در لس آنجلس آموزش داده بود. اولین عملکرد تئاتر او در سال 1961 برای آقای جنرال به عنوان ریدزینسکی بود. در آن زمان او در چندین نقش مهمان در برنامه های تلویزیونی مانند شهر لخت و مدافعان ظاهر شد. او سپس در سال ۱۹۶۶ بازی اِی را بازی کرد، جایی که عملکرد او هم جایزه ی جهانی تئاتر و هم جایزه ی میز درام را به دست آورد. نقش موفقیت آمیز او به عنوان بنیامین بردداک در فیلم تحسین برانگیز و نمادین مایک نیکولز (1967) بود که او اولین نامزد جایزه آکادمی خود را دریافت کرد. نقش بعدی او "Ratso" Rizzo در کابوی نیمه شب جان Schlesinger (1969) بود که در آن او در کنار Jon Voight عمل کرد؛ آنها هر دو نامزد اسکار دریافت کردند و فیلم برای برنده شدن جایزه آکادمی برای بهترین تصویر رفت. او در نقش های بازی در دهه ۱۹۷۰ موفق شد که هنر بازیگری خود را شکل داد، از ژانرهای بی وقفه در مرد بزرگ غربی (۱۹۷۰)، درام زندان پاپیلن (1973)، بازی یک کمدین بحث برانگیز و پیشگام در باب Fosse's لنی (19۷۵)، ماراتون مرد همراه با لورنس Olivier (1976)، و به عنوان کارل برن تحقیق در مورد رسوایی آب در همه مردان (1976) در سال 1979، هافمن در درام خانوادگی Kramer در مقابل بازی کرد.