الن بورستین (متولد Edna Rae Gillooly، دسامبر 7 1932) یک بازیگر آمریکایی است. او به خاطر نقاشی های زنان پیچیده در درام ها شناخته شده است، او چندین جایزه از جمله یک جایزه آکادمی، یک جایزه تونی، و دو جایزه اول امی، دریافت می کند و او را به یکی از معدود اجرا کنندگان برای دستیابی به "سه تاج قانون گذاری" تبدیل می کند. او همچنین جایزه BAFTA و جایزه گلدن گلوب را دریافت کرده است. Burstyn اولین بازی خود را در برادوی در بازی Fair در سال 1957 قبل از برنده شدن جایزه تونی برای بهترین بازیگر در یک بازی برای همان زمان، سال بعد (1975). او جایزه آکادمی را برای بهترین بازیگر زن به عنوان بیوه آلیس Hyatt در درام رمانتیک مارتین اسکورسیزی به دست آورد، آلیس در اینجا زندگی نمی کند. نقش های دیگر اسکار در آخرین نمایش فیلم (1971)، Exorcist (1973)، همان زمان، سال بعد (1978)، (1980)، و برای یک رویا (2000) بود. سایر فیلم های قابل توجه او عبارتند از هری و تونتو ۱۹۷۴، چگونه می توان یک کاریکاتور آمریکایی (۱۹۹۵)، اسرار الهی یا خواهر بودن (۲۰۰۲)، W. (2008)، Interstellar (2014)، عصر Adaline (2015) و قطعات یک زن (2020). او برای نقش مهمان خود در قانون و نظم درام حقوقی NBC برنده شد: واحد قربانیان ویژه (2009) و حمایت از نقش در حیوانات سیاسی کوچک آمریکا (2013). نقش های دیگر امی او شامل بسته ای از دروغ های (1988)، خانم هریس (2005)، بزرگ عشق (2008)، روز پیش نویس، گل ها در Attic (هر دو 2014) و خانه کارت های 2016 است. از سال ۲۰۰۰، او رئیس استودیو بازیگر، مدرسه درام در شهر نیویورک بوده است. در سال 2013، او به تالار مشاهیر تئاتر آمریکا برای کار خود در صحنه تسلیم شد.