از ویکی پدیا، دانشنامه آزاد چارلز هنری دانیلل (5 مارس 1894 - 31 اکتبر 1963) یک بازیگر انگلیسی بود که حرفه ای طولانی و معتبر در صحنه و همچنین در فیلم داشت. او شاید به خاطر نقش های شیطانی اش در فیلم هایی مانند دیکتاتور بزرگ، داستان فیلادلفیا و دریا هاوک شناخته شده باشد. دانیل فرصت های کمی برای بازی یک "مرد خوب" از جمله یک بخش حمایت از فرانتس لیتزت در آهنگ فیلم های بیوگرافی عشق (1947) داده شد. آخرین نام او گاهی اوقات به نام “دنیل” تلفظ می شود. اولین فیلم دانیلل در سال 1929 در حسادت اتفاق افتاد. او به عنوان استاد Moriarty در باسیل Rathbone-Nigel Bruce شرلوک هولمز فیلم The Woman in Green (1945) ظاهر شد. او در فیلم های دیگر مانند چارلی چاپلین (The Great Dictator) (1940) (بازیگر Garbitsch، به صدا مانند "garbage"، و همچنین دو فیلم دیگر در سری شرلوک هولمز/Basil. صدای ترور (1942) و شرلوک هولمز در واشنگتن (1943) با همکار Moriarty George Zucco. دانیلل در کامیل (1936) در مقابل Greta Garbo در کامیل (1936) بازی کرد. یکی دیگر از پیروزی های اولیه او به تصویر کشیدن سیسیل در زندگی خصوصی الیزابت و Essex (1939) بود. او همچنین لرد ولفینگهام خائن را در دریای هاوک (1940) بازی کرد و با اررول فلین مبارزه کرد که اغلب به عنوان یکی از جذاب ترین شمشیرهای جنگی که تاکنون فیلمبرداری شده است در نظر گرفته می شود. هنگامی که مایکل کورتیز او را در این فیلم بازی کرد، هنری دانیلل در ابتدا به این دلیل که نمی توانست حصار بزند، رد شد. Curtiz از طریق استفاده از سایه ها و شات های بیش از حد، با یک حصار دوگانه فلین با ضرب و شتم متقابل از صورت خود را انجام داد.