از ویکی پدیا، دانشنامه آزاد Lurene Tuttle ( ۲۹ اوت ۱۹۰۷، دریاچه ی دلپذیر، ایندیانا – ۲۸ می ۱۹۸۶، Encino، کالیفرنیا) بازیگر شخصیت بود که از ورودویل به رادیو، فیلم ها و تلویزیون منتقل شد. پایدارترین اثر او به عنوان یکی از متنوع ترین بازیگران رادیویی شبکه بود. اغلب در 15 ظاهر می شود یک هفته، کمدی، درام، هیجان انگیز، اپرا صابون و درام های جنایی، و او به عنوان بانوی اول رادیو شناخته شده است. بهشت فقط می داند (1947) اولین فیلم او بود. او در فیلم های دیگر مانند اوسون ولز (Oson Welles’s Macbeth) (1948)، آقای برلندینگ خانه رویایی خود را (1948) و روان شناس آلفرد هایچکاک (1960) به عنوان همسر اتاق های کلانتری ساخت. در Don't Bother to Knock (1952) او یک مادر را به تصویر کشید که اجازه می دهد تا یک کودک مزاحم مریلین مونرو دخترش را حساس کند. سال بعد او دوباره با ماریلین در Niagara به عنوان خانم کلینگ ظاهر شد. او نقش نادری در Killer Brood Ma Barker داشت (1960). او نقش مادربزرگ پوسر را در سه گانه فیلم بلند پیاده روی اصلی بازی کرد و همچنین در فیلم های ترسناکی مانند The Manitou (1978) ظاهر شد و تونی کورتیس را به نمایش گذاشت. نقش فیلم نهایی او در عهد فیلم ۱۹۸۳ بود. Tuttle چهره ای آشنا به میلیون ها بیننده تلویزیونی با بیش از ۱۰۰ حضور از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۶، که اغلب در نقش یک جسم شلوغ کنجکاو بود. در تلویزیون و در فیلم ها، Tuttle خود را به الگویی از نقش ها بین همسران و مادران عاقل و یا تشک های پر زرق و برق تبدیل کرد. او با مخاطبان اولیه تلویزیون به عنوان همسر / مادر Lavinia روز در زندگی با پدر (1953-1955) آشنا بود.