مارتین چارلز اسکورسیزی (متولد 17 نوامبر 1942) یک فیلمساز آمریکایی است. او به عنوان یکی از چهره های مهم دوران هالیوود جدید ظهور کرد. او بسیاری از جوایز از جمله جایزه آکادمی، چهار جایزه BAFTA، سه جایزه امی، جایزه Grammy و سه جایزه گلدن گلوب دریافت کرده است. او با جایزه موفقیت زندگی AFI در سال 1997 افتخار کرد، انجمن فیلم لینکلن در سال 1998، افتخار مرکز کندی در 2007، جایزه سیسیل B. DeMille در سال 2010 و BAFTA در 2012. چهار فیلم او به ثبت فیلم ملی توسط کتابخانه کنگره به عنوان "از لحاظ فرهنگی، تاریخی یا زیبایی شناسی قابل توجه است." اسکورسیزی مدرک کارشناسی ارشد هنر از دانشکده فرهنگ، آموزش و پرورش و توسعه انسانی 1968 دانشگاه نیویورک دریافت کرد. اولین کارگردانی او، کسی که در درب من (۱۹۶۷) می سوزد، در جشنواره فیلم شیکاگو پذیرفته شد. در دهه 1970 و 1980، فیلم های اسکورسیزی، که به شدت تحت تأثیر پیشینه ایتالیایی-آمریکایی و تربیت در شهر نیویورک، مرکز مردان دیوانه وار و کشف جرم، machismo، nihilism و مفاهیم کاتولیک گناه و رستگاری است. سبک های علامت تجاری او شامل استفاده گسترده از حرکت آهسته و فریم های یخ، تصاویر گرافیکی خشونت شدید و استفاده لیبرال از بی پروای است. خیابان ها (1973) یک طرح برای سبک های فیلمسازی او بود. اسکورسیزی در کن با راننده تاکسی درام روانی خود (1976) برنده شد که رابرت دنیرو را به عنوان یک کهنه سرباز ویتنام آشفته بازی کرد. De Niro با اسکورسیزی از طریق هشت فیلم دیگر، از جمله نیویورک، نیویورک (1977)، Raging Bull (1980)، پادشاه کمدی (1982)، Goodfellas (1990)، کازینو (1995) و ایرلندیمن 2019 مرتبط شد.