مایکل دی مور (متولد دنیس مایکل شفیلد، 14 اکتبر 1914 - مارس 4، 2013) یک کارگردان فیلم آمریکایی کانادایی، مدیر واحد دوم و بازیگر کودک بود، زمانی که او به عنوان میکی مور (یا میکی مور) شناخته شد. او به عنوان مایکل مور در تمام فیلم ها و نمایش های تلویزیونی که کارگردانی کرده بود و در بیشتر فیلم هایی که او مدیر واحد دوم بود، شناخته شد. متولد مایکل شفیلد در ویکتوریا، بریتیش کلمبیا، هر دو او و برادرش پاتریک بازیگران کودکان هالیوود بودند. در سن پنج سالگی او در اولین فیلم خود تحت نام مرحله “Mickey Moore” ظاهر شد. او تا سال 1927 در دو ده فیلم ظاهر شد. در اوایل دهه 1950، مور شروع به کار به عنوان مدیر فیلم دستیار کرد و این نقش را پر کرد یا به عنوان مدیر واحد دوم در بیش از 60 فیلم. او نقش مهمی در تعدادی از عکس های بزرگ حرکتی از جمله ده فرمان، Gun Combat در O.K. Corral، Butch Cassidy و The Sundance Kid، Patton و مردی که در سال 1975 پادشاه خواهد بود، ایفا کرد. او همچنین به عنوان یک مدیر دستیار در چندین فیلم موسیقی الویس پریسلی و کارگردانی Presley در فیلم 1966، بهشت، سبک هاوایی برای Paramount Pictures کار کرد. به همین دلیل، به علاوه تجربه او کارگردانی یک فیلم غربی، MGM او را استخدام کرد تا خواننده راک روی Orbison را در سال 1967 سریع ترین گیتار زنده کارگردانی کند. او تولید کننده همکار مسئول عملیات و صحنه های حیوانی برای تلاش برای آتش بود. در دهه ۱۹۸۰، استیون اسپیلبرگ مور را به عنوان دستیار کارگردان برای فیلم های دوم و سوم ایندیانا جونز استخدام کرد. مور به عنوان مدیر واحد دوم در فیلم The Lost Ark کار کرد.