از ویکی پدیا، دانشنامه آزاد مورونی اولسن (۲۷ ژوئن ۱۸۸۹ تا ۲۲ نوامبر ۱۹۵۴) بازیگر آمریکایی بود. اولسن در اوگدن، یوتا، به پدر و مادر مورمون ادوارد اولسن و مارتا هابرولست متولد شد، که او را پس از موریونی که در کتاب مورمون یافت شده بود، نامگذاری کرد. برخی از منابع ادعا کرده اند که نام تولد اولسن جان ویلارد Clawson است، اما به نظر می رسد هیچ حمایت از این ادعا وجود ندارد. اولسن در Weber Stake Academy، پیشینیان دانشگاه ایالتی Weber مطالعه کرد. او سپس در دانشگاه یوتا تحصیل کرد، جایی که یکی از معلمانش Maud May Bobcock بود. در طول جنگ جهانی او اوراق قرضه جنگی را برای نیروی دریایی آمریکا به فروش رساند. او همچنین در این مدت در شرق آمریکا تحصیل و اجرا کرد. در سال ۱۹۲۳، اولسن «بازیگران اولسن» را از اوگدن سازماندهی کرد. آنها در تئاتر Orpheum Ogden و در مکان های مختلف دیگر گسترش یافته از Salt Lake City به سیاتل. پس از کار بر روی برادوی، او اولین فیلم خود را در سال 1935 اقتباس از سه Musketeers ساخت. او بعداً نقش متفاوتی در نسخه کمدی سال ۱۹۳۹ از داستان بازی کرد و دون آیچ را به عنوان D’Artagnan و برادران Ritz به عنوان سه برادر دی ال ام ال که مجبور به جایگزینی برای پیکان ها هستند، که خود را به یک گوزن مست کرده اند، بازی کرد. مشهورترین نقش او صدای برده در آینه جادویی والت دیزنی و هفت کوتوله (1937) بود. اولسن همچنین صدای فرشته ی ارشد را در زندگی شگفت انگیز ارائه داد. اولسن یکی از اعضای فعال کلیسای LDS بود که معلم جوانی در Hoolwood Ward بود. او همچنین مدیر بازی Pilgramage هالیوود برای چندین سال بود.